In memoriam ‘ome Leen’ Valstar
20 augustus jongstleden ontving de vereniging het trieste bericht dat ons ere-lid Leen Valstar op 96 jarige leeftijd was overleden.
Op 26 augustus werd tijdens de uitvaartdienst in de Groote Kerk van Maassluis, door het orkest, samen met het Gewestelijk Senioren Orkest, waar Leen Valstar tot een half jaar geleden nog speelde, als eerbetoon psalm 139 en Groot is Uw trouw gespeeld.
Daar aan voorafgaand las voorzitter Jaap Cats een mooi in memoriam voor. Hier van vind u onderstaand de tekst.
Als 13-jarige jongen is Leen lid geworden van Harpe Davids, de latere Maassluise Harmonie. Hij heeft een poosje piston gespeeld, waarna hij is overgestapt op de hoorn. Vele jaren heeft hij elke week mee gerepeteerd. Zo’n 10 jaar geleden werd het spelen op de donderdagavond hem te moeilijk, te zwaar. Dat betekende echter allerminst dat hij stopte met musiceren.
In 1984 was Leen namelijk een van de oprichters van het Gewestelijk Senioren Orkest en daar heeft hij tot een paar maanden geleden nog trouw meegespeeld bij de repetities en de vele concerten.
Leen was niet zo van het vergaderen of besturen, maar vooral van het doen. Denk daarbij aan 40 jaar oud-papieractie elke maandagmiddag en -avond en de vele rommelmarkten die een begrip waren in Maassluis. Voordat de spullen verkocht konden worden, moest er vaak nog wat aan gerepareerd worden. Alles waar een stekker aan zat, en nog veel meer is door Leen opgeknapt.
Al deze acties hebben de vereniging geen windeieren gelegd getuige de vele aankopen in de loop der jaren zoals petten, uniformen, instrumenten en uiteindelijk het eigen verenigingsgebouw “De Notenbalk”.
Gelijk weer een nieuwe activiteit voor Leen. Vele tientallen jaren was hij beheerder van het gebouw. Schoonmaken, verhuur en de nodige reparatieklussen; en dat tot op zeer hoge leeftijd. Van mij mocht hij de laatste jaren de ladder niet meer op, maar bij zijn 80-jarig jubileum vertelde hij tegen de journalist dat hij het stiekem toch deed. Altijd bezig blijven.
Leen was zuinig. Nooit iets weggooien, want je weet maar nooit of je het nog kunt gebruiken. Als je iets nodig had kon je het waarschijnlijk wel vinden op de zolder van ons gebouw.
Ook was hij creatief in het bedenken van oplossingen. Een kleine anekdote ter illustratie. In de loop van de jaren kon Leen de juiste toonhoogte niet meer halen; zelfs als alle stempompen ingeschoven waren bleef de hoorn te laag. Daar moest iets aan gebeuren, dus Leen zaagt een stuk van de buis waar het mondstuk in gaat af. Probleem opgelost.
Voor zijn tomeloze inzet voor de Maassluise Harmonie, de brandweer en de Groote Kerk heeft Leen een welverdiende Koninklijke onderscheiding ontvangen en is hij door de Maassluise Harmonie en later ook door het GSO benoemd tot erelid.
Ondanks het feit dat hij niet meer meespeelde, bleef Leen tot het laatste moment betrokken bij zijn Maassluise Harmonie en De Notenbalk.
Regelmatig kwam hij langs op de donderdagavond en ging dan zitten luisteren bij de ingang van de zaal. Zelfs toen het eigenlijk niet meer ging kwam hij vlak voor de vakantie nog een keer met een rollator. Hij vertelde dat hij onderweg wel drie keer moest uitrusten. Het was zijn laatste bezoek. Nu, na ruim 82 jaar, nemen we afscheid van een trouw muzikant en verenigingsmens in hart en nieren. Dankbaar voor alles wat hij voor onze muziekverenigingen heeft betekend. We zullen hem missen.
